Met beide handen in de klei ……

Dit is een kreet die uiteraard veel gebruikt wordt door keramisten, maar het is ook daadwerkelijk zo.
Heerlijk bezig zijn met klei in al z’n vormen;
- de zachte klei, waarmee het begint, soms te zacht om te verwerken, waardoor het op diverse manieren “handelbaar” gemaakt moet worden, soms met geduldig wachten, maar soms ook door het proces wat te versnellen. Hoewel “haast” nooit een optie is.
- de harder wordende klei, die voor sommige bewerkingen wat gemakkelijker hanteerbaar wordt. Dit is met name voor mij, vaak werkend met kleiplaten, over het algemeen de beste optie.
- de (bijna) gedroogde klei na het maken van het product, die beter te hanteren is om het werkstuk mooi af te maken door middel van krabben, schuren en glad afwerken op vele manieren, voordat het de eerste keer gebakken gaat worden.
En dan is het ineens geen klei meer ………